Melkkoe

Over hoeveel uiers een koe heeft, kunnen we heel kort zijn. Een koe heeft één uier. Máár deze uier heeft wel meerdere spenen. Een koe uier heeft namelijk 4 spenen. De uier van een koe is namelijk verdeeld in 4 delen, ook wel kwartieren genoemd. Ieder kwartier heeft een eigen speen.

Een koe slaapt slechts twee tot drie uur per dag. Hiervan is ze maar één tot anderhalf uur in diepe slaap. Daarnaast rust een koe veel op een dag, namelijk zo’n 10 tot 15 uur per dag.

Een koe heeft 4 magen, omdat gras heel moeilijk verteert. Zonder te kauwen slikt de koe haar eten door. Dit voedsel (vooral gras) komt eerst in de pens, dat is de grootste maag van de koe. Als die pens vol is, komt het gras in kleine stukjes terug in de bek van de koe. De koe kauwt dit eten nog een keer en slikt het weer door. Dan is het klein genoeg voor de netmaag. Hier wordt het gras verteerd en gaat het door naar de boekmaag. De boekmaag is de derde maag en die haalt het vocht uit het voedsel. Daarna wordt het eten in de lebmaag heel fijn gemaakt, zodat het door kan naar de darmen van de koe. De darmen halen alle belangrijke voedingsstoffen uit het gras en zorgen dat die in het bloed van de koe komen. Via het bloed komen die voedingsstoffen op alle plekken van het lichaam waar de koe ze nodig heeft. Ook in de uier. En daar maakt de koe er melk van.

De meeste melkveehouders kiezen ervoor om na de geboorte koe en kalf te scheiden. De belangrijkste redenen hiervoor zijn het welzijn en de gezondheid van de koe en het kalf. Een pasgeboren kalf heeft namelijk nog een lage weerstand. Het is daarom belangrijk dat het na de geboorte zo snel en zoveel mogelijk melk van de moederkoe krijgt. Deze melk heet biest en zit boordevol voedingsstoffen die het kalf beschermen tegen ziektes en infecties. Maar net als in de natuur schuilen in leven op de boerderij ook risico’s. Het kan zijn dat het kalf de uier van de moeder niet kan vinden, of dat de moederkoe niet genoeg biest aanmaakt. Of dat het moederinstinct niet sterk genoeg is waardoor de koe niet goed op haar kalf let. De melkveehouder kent deze risico’s, en kiest er daarom bewust voor om kalf en koe te scheiden. Door de zorg over te nemen, weet de boer of het kalfje genoeg voedingsstoffen binnenkrijgt en worden andere risico’s vermeden. Het kalf is bijvoorbeeld kwetsbaar als het in de stal bij de moederkoe is, omdat daar  andere grote koeien rondlopen en het kalf meer in contact komt met bacteriën in mest. Door hun lage weerstand kunnen kalfjes daar ziek van worden. De melkveehouder houdt daarom het kalf liever apart in een schone ruimte, zodat al deze risico’s voor het kalf worden verkleind. Daarnaast wil de melkveehouder dat zijn dieren zo min mogelijk stress hebben. Hoe langer de koe en het kalf samen blijven, hoe meer ze aan elkaar binden. Om beide dieren zo min mogelijk stress te geven, worden de koe en het kalf daarom vrij snel van elkaar gescheiden.

De eerste melk van de koe na de geboorte van het kalfje ‘biest’ wordt genoemd? Biest is dikker dan gewone melk en heeft een roomwitte kleur. Het zit boordevol eiwitten, vetten en afweerstoffen. Dat zorgt ervoor dat kalfjes een goede en gezonde start in het leven krijgen

Koeien hebben gele oormerken met daarop een nummer. Aan dat nummer kan de boer precies zien wie ze is. Dat nummer staat in het koeienpaspoort. Daarin staan ook de naam, geboortedatum en woonplaats van de koe. Van alle koeien in Nederland worden de nummers centraal bewaard . Zo weten we precies waar elke koe woont en waar de melk vandaan komt. Dat is belangrijk om te weten als er ergens iets niet goed is gegaan. Dan kan de lading melk snel worden opgespoord.